Προσφορά του βιβλίου "Η ΓΛΩΣΣΑ του ΣΩΜΑΤΟΣ και οι ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΑΝΑΚΡΙΣΗΣ"

  

  Το βιβλίο "Η ΓΛΩΣΣΑ του ΣΩΜΑΤΟΣ και οι ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΑΝΑΚΡΙΣΗΣ".

    

   Για παραγγελίες μέσω PayPal:

Για να δείτε τα περιεχόμενα πατήστε εδώ.
Για να δείτε τι είπαν για το βιβλίο πατήστε εδώ.
Για άλλους τρόπους παραγγελίας πατήστε εδώ. 

Τιμή βιβλίου μέσω paypal: 15 ευρώ (+ έξοδα αποστολής/ έξοδα paypal: 5 ευρώ)
-- Το βιβλίο αποστέλλεται στο χώρο σας (πρωί-απόγευμα και Σάββατα)--

Τι μπορεί να κάνει ένα χαμόγελο;

  

  Η απάντηση στο τι μπορεί να κάνει είναι: πολλά. Μεταξύ αυτών, μπορεί να προβλέψει αν θα υπάρξει διαζύγιο κάποια στιγμή στη ζωή ενός ατόμου (ο συσχετισμός χαμόγελου-διαζυγίου αποδείχθηκε πιο έντονος για τις γυναίκες) 

(βλ. http://www.comp.dit.ie/dgordon/courses/researchmethods/Smile_intensity_in_photographs.pdf ).

  Mπορεί να προβλέψει αν στις επόμενες δεκαετίες ένα άτομο θα είναι ικανοποιημένο από το γάμο του ή όχι, και ακόμη, αν θα ζήσει αρκετά χρόνια ή όχι (βλ. http://www.psychologytoday.com/blog/the-good-life/201004/smiles-and-longevity-game-faces-and-life-faces  )

 Δείτε όμως την ακόλουθη εκπληκτική ομιλία του Ρον Γκάτμαν σχετικά με το χαμόγελο και την πραγματική του δύναμη:

  http://www.ted.com/talks/ron_gutman_the_hidden_power_of_smiling.html

  (Μπορείτε να προσθέσετε Ελληνικούς υπότιτλους επιλέγοντας ‘Greek’ από το μενού ‘46 languages [Off]’ που βρίσκεται στο κάτω δεξιά μέρος του βίντεο). 

Η πρώτη εντύπωση...

   Πόσος χρόνος νομίζετε ότι χρειάζεται για να σχηματίσετε (ή να σχηματίσουν για εσάς) μία πρώτη εντύπωση; Πέντε λεπτά, δύο λεπτά, μισό λεπτό; Πριν μάθετε την απάντηση δείτε το πιο κάτω βίντεο:

   

   Στο βίντεο παρουσιάζονται πρόσωπα ικανά (6.00), μη ικανά (-6.00) και όλα τα ενδιάμεσα στάδια (6.00...0...-6.00). Πώς μας επηρεάζει όμως ένα ικανό/ανταγωνιστικό πρόσωπο; Έχει κάποια επίπτωση στις πράξεις μας; Πιο πολύ απ’όσο νομίζετε. Έχει βρεθεί για παράδειγμα ότι μεταξύ δύο υποψηφίων εκλέγεται αυτός που διαθέτει το πιο ικανό/ανταγωνιστικό πρόσωπο. 

(βλ. http://psych.princeton.edu/psychology/research/todorov/Science.pdf )

   Πόσο χρόνο τελικά χρειαζόμαστε για να διαπιστώσουμε αν κάποιο πρόσωπο είναι ικανό/ανταγωνιστικό; Η απάντηση είναι πολύ λίγο. Μόνο ένα δέκατο του δευτερολέπτου -100ms- είναι αρκετό σύμφωνα με έρευνα του καθηγητή Τοντόροφ 

(βλ. http://psych.princeton.edu/psychology/research/todorov/pdf/Willis&Todorov-PsychScience.pdf )

   Μέσα σ’αυτό το χρονικό διάστημα είμαστε σε θέση να αξιολογήσμουμε ένα πρόσωπο όχι μόνο για την ανταγωνιστικότητα και την επάρκειά του, αλλά και για άλλα χαρακτηριστικά όπως ομορφιά, αξιοπιστία, επιθετικότητα, με μεγάλο βαθμό ακρίβειας.

Το φαινόμενο Ντάνινγκ-Κρούγκερ (και η άγνοια της ανικανότητας)

          Κάποτε, ο Μπέρτραντ Ράσσελ είχε πει: «Ένα οδυνηρό ζήτημα των καιρών μας είναι ότι αυτοί που αισθάνονται βεβαιότητα είναι οι ανόητοι, ενώ αυτοί που διαθέτουν φαντασία και κατανόηση είναι γεμάτοι αμφιβολία και αναποφασιστικότητα».

   

    Τα ανίκανα άτομα έχουν την τάση να υπερεκτιμούν το επίπεδο ικανοτήτων τους, αποτυχγάνουν να αναγνωρίσουν πραγματικές ικανότητες στους άλλους, αποτυχγάνουν να αναγνωρίσουν τo μέγεθος της ακαταλληλότητάς τους και τέλος, αναγνωρίζουν και παραδέχονται την έλλειψη ικανοτήτων μόνο αν περάσουν από μία περίοδο σχετικής εκπαίδευσης.

     «Η λανθασμένη αξιολόγηση εκ μέρους των ανίκανων προέρχεται από λάθος εκτίμηση σχετικά με τον εαυτό, ενώ η λανθασμένη αξιολόγηση εκ μέρους των εξαιρετικά ικανών προέρχεται από την λάθος εκτίμηση των άλλων», σύμφωνα με τους Ντάνινγκ και Κρούγκερ, κατά τους οποίους ονομάστηκε αυτό το φαινόμενο γνωστικής στρέβλωσης (ένα από τα πολλά που διατρέχουν την καθημερινότητά μας).  Το ικανό άτομο από την πλευρά του εκτιμά λανθασμένα ότι οι υπόλοιποι είναι εξίσου ικανοί. 

    Βλ. και το άρθρο http://opinionator.blogs.nytimes.com/2010/06/20/the-anosognosics-dilemma-1/ για μια περαιτέρω ανάλυση του φαινομένου, καθώς και για τον επίδοξο ληστή τράπεζας που με το άλειμμα χυμού λεμονιού στο πρόσωπό του νόμιζε ότι μπορεί να ξεφύγει...

Οι αυτοκτονίες και το φαινόμενο Βέρτερ

     Τον τελευταίο καιρό ενημερωνόμαστε ολοένα και πιο συχνά για αυτοκτονίες οι οποίες αποδίδονται κυρίως στη δυσμενή οικονομική συγκυρία. Πώς επηρεάζεται μια κοινωνία από μία αυτοκτονία; Ποιος είναι ο αντίκτυπός της σ’ αυτή; Τι λέει η επιστήμη γι’ αυτό;

    Το 1774, δημοσιεύτηκε ένα βιβλίο με τίτλο ‘Die Leiden des jungen Werthers’ (H δυστυχία του νεαρού Βέρτερ) από τον J.W. Goethe. Το βιβλίο αυτό είχε καταρχάς ως αποτέλεσμα να γίνουν ‘της μόδας’ για τους νεαρούς άνδρες της εποχής τα κίτρινα παντελόνια και μπλε σακάκια. Δυστυχώς όμως είχε και μία δεύτερη, πιο σοβαρή συνέπεια, που ήταν η αύξηση του αριθμού των αυτοκτονιών. Ο ήρωας του βιβλίου, ο νεαρός Βέρτερ, αυτοκτονεί κατόπιν ερωτικής απογοήτευσης. Πολλοί ήταν οι νεαροί που ευρισκόμενοι στην ίδια κατάσταση τον μιμήθηκαν, αυτοκτονώντας ακόμη και με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, με συνέπεια το βιβλίο να απαγορευτεί σε πολλές χώρες. 

 Ο άνθρωπος είναι ένα άκρως μιμητικό όν. Έχει διαπιστωθεί (βλ. http://www.plosone.org/article/info%3Adoi%2F10.1371%2Fjournal.pone.0007252#s3 αλλά και http://www.jstor.org/discover/10.2307/2094294?uid=3738128&uid=2&uid=4&sid=53273530154377 ) ότι μία ευρέως δημοσιευμένη αυτοκτονία είναι ικανή να αυξήσει τα ποσοστά αυτοκτονίας (Werther Effect).

       Η αυτοκτονία δεν αποτελεί φυσικά λύση, αποκτά όμως δυστυχώς με τον τρόπο αυτό χαρακτήρα ‘ντόμινο’ και ‘μολύνει’ ολόκληρα κοινωνικά δίκτυα.  

   

      Επιπλέον, όπως φαίνεται και στο τελευταίο από τα τρία διαγράμματα πιο κάτω, έχει παρατηρηθεί σημαντική αύξηση και στα τροχαία ατυχήματα στις πρώτες μέρες μετά τη γνωστοποίηση μίας αυτοκτονίας. Ο αυτόχειρας επιλέγει να θέσει ένα τέλος στη ζωή του με αυτόν τον τρόπο για να αποφύγει το στιγματισμό.  

    Εξαιτίας όσων αναφέρθηκαν, πολλές χώρες έχουν θεσπίσει κανόνες σχετικά με τη αναφορά τέτοιων θεμάτων στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Στον Καναδά για παράδειγμα ζητείται να αποφεύγεται η γνωστοποίηση λεπτομερειών, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας συμβουλεύει μεταξύ άλλων τη μη χρήση της λέξης ‘αυτοκτονία’ σε τίτλο είδησης, ενώ στη Νορβηγία απαγορεύεται κάθε είδους αναφορά σε αυτοκτονία ή απόπειρα αυτοκτονίας.

      Τέλος, παρατίθενται κάποια στατιστικά στοιχεία:

http://www.who.int/mental_health/prevention/suicide/suicideprevent/en/

Τα κοινωνικά δίκτυα και οι καλές πράξεις

   Είναι δυνατόν η συμπεριφορά μας να επηρεάσει τη συμπεριφορά άλλων; Αν για παράδειγμα το άτομο Α παρουσιάσει αλτρουιστική συμπεριφορά έναντι του ατόμου Β, τότε το Β άτομο με τη σειρά του θα κάνει το ίδιο για το άτομο Γ; Το ερώτημα αυτό απασχόλησε τους καθηγητές N. Χρηστάκη και J. Fowler, οι οποίοι στο βιβλίο τους ‘Connected’ (Συνδεδεμένοι) αποδεικνύουν πειραματικά (σελ. 390 της ελληνικής έκδοσης) ότι κάτι τέτοιο ισχύει. Αναφέρουν μάλιστα ότι «όταν αναλύσαμε τη συμπεριφορά τους (ενν. των υποκειμένων του πειράματος), βρήκαμε ότι ο αλτρουισμός τείνει να εξαπλώνεται και τα οφέλη τείνουν να μεγεθύνονται».

   

  Το παρακάτω βίντεο παρουσιάζει τα ανωτέρω αρκετά παραστατικά:  

Δείξε μου το πρόσωπό σου .... για να σου πω τι ψηφίζεις

     Ας ξεκινήσουμε με ένα τεστ. Δείτε για λίγο τις φωτογραφίες που είναι πιο κάτω και απαντήστε στα εξής ερωτήματα. Ποιος από τους δύο άνδρες είναι πιο αυταρχικός; Ποιος από τους δύο είναι πιο συμπονετικός; Ποιος είναι πιο ανοιχτός σε νέες ιδέες; 

    Τα δύο πρόσωπα που βλέπετε δεν ανήκουν σε συγκεκριμένους άνδρες. Αποτελούν ένα συγκερασμό προσώπων, τον οποίο έκαναν δύο καθηγητές ψυχολογίας στη Μ. Βρετανία, οι Ρ. Βάιζμαν και Ρ. Τζένκινς, με τη βοήθεια ενός προγράμματος στον υπολογιστή.

    Το αριστερό πρόσωπο είναι ο συνδυασμός προσώπων των έξι τελευταίων Δημοκρατικών προέδρων των ΗΠΑ, ενώ το δεξιά ο συνδυασμός έξι Ρεπουμπλικάνων. Οι μεν πρώτοι θεωρούνται σαν παράταξη φιλελεύθεροι, ενώ οι δεύτεροι συντηρητικοί, κάτι το οποίο αποτυπώνεται και στα πρόσωπά τους.

    Συνεπώς, τα χαρακτηριστικά του προσώπου ενός υποψηφίου είναι αυτά που μπορεί να μας ελκύσουν, μιας και αυτά παραπέμπουν υποσυνείδητα σε χαρακτηριστικά αποδεκτά-αρεστά σε εμάς (κάτι το οποίο σχετίζεται φυσικά με τη σειρά του με τα χαρακτηριστικά του δικού μας προσώπου). 

Ο Ζίγκμουντ Φρόιντ, ο Καρλ Γιουνγκ και ...οι αντωνυμίες τους

 
    Για χρόνια ολόκληρα, οι Φρόιντ και Γιουνγκ (που φαίνονται σε αναμνηστική φωτογραφία πιο κάτω) ανέλυαν τους χαρακτήρες και τον ψυχισμό των άλλων. Έφτασε λοιπόν η στιγμή να τους αναλύσουμε και εμείς με τη σειρά μας. Πιο συγκεκριμένα, θα εστιάσουμε στις ... αντωνυμίες που χρησιμοποιούσαν. Για ένα μικρό φρεσκάρισμα σχετικά με τις αντωνυμίες:
http://www.ea.gr/ep/artemis/artemisTool/grammar/14.htm

   

   Είμαστε σε θέση να προβλέψουμε πώς θα εξελιχθεί μία σχέση (φιλική, επαγγελματική, ερωτική); Μπορούμε να την αξιολογήσουμε καθ' οδόν; Μπορούμε να προβλέψουμε αν θα έχει αίσιο ή άδοξο τέλος; Στα ερωτήματα αυτά, απάντηση μας δίνουν οι αντωνυμίες.
   Το παρακάτω διάγραμμα θα μπορούσε να απεικονίζει τη σχέση μεταξύ των Φρόιντ και Γιουνγκ. Αντ' αυτού είναι ο συσχετισμός των χρησιμοποιούμενων αντωνυμιών στα πάνω από 300 γράμματα που αντάλλαξαν μεταξύ τους.
   Δεν έχετε παρά να μετρήσετε το σύνολο των αντωνυμιών (ευτυχώς πλέον υπάρχουν προγράμματα που το κάνουν αυτό) που χρησιμοποίησε ο ένας και το σύνολο του δεύτερου και να διαιρέσετε τα δύο ποσά μεταξύ τους. Όσο μεγαλύτερη η δυσαναλογία των αντωνυμιών, τόσο μεγαλύτερη η δυσαρμονία σε μία ανθρώπινη σχέση.
 

      Ενώ οι δυο τους ξεκίνησαν ενθουσιωδώς μία επιστημονική και φιλική σχέση, στο τέλος διαφώνησαν ριζικά και διέκοψαν κάθε επαφή μεταξύ τους. Προσοχή λοιπόν σε αυτές τις πολύ μικρές λέξεις που λέγονται αντωνυμίες. Μπορούν να μας πουν πολλά περισσότερα απ' όσα νομίζουμε.
    

Επίθεση τώρα!

    Είναι γεγονός πως δε θα ήθελα να έχω πεθερά την κυρία της κάτω εικόνας. Κι αν πάλι την είχα, θα φρόντιζα να μη διαφωνώ μαζί της. Ενδιαφέρουσα εικόνα, στην οποία αποτυπώνονται ανάγλυφα τα συναισθήματα που σχετίζονται με την επιθετικότητα. Παρατηρείστε στο πρόσωπό της την απέχθεια (ανασήκωμα άνω χείλους) και το θυμό. 

   Το συναίσθημα της απέχθειας εμφανίζεται πολύ συχνά (έστω και υπό μορφή μικροέκφρασης), ειδικά ως προεπιθετικό σημάδι. Ένα ακόμα σχετικό παράδειγμα είναι και η υπόθεση του Cho Seung-Hui, ο οποίος και απεικονίζεται πιο κάτω. Την 16-4-2007 δολοφόνησε 32 άτομα και κατόπιν αυτοκτόνησε. Παρατηρείστε τα συναισθήματα λύπης, απέχθειας και εν μέρει θυμού.  

     

   Κλείνοντας, ως σημαντική ένδειξη επίθεσης, πέρα από τα όσα προαναφέρθηκαν, θα πρέπει να ληφθεί υπόψη και η αυξημένη ένταση στην αναπνοή. Ο οργανισμός προετοιμάζεται με αυτόν τον τρόπο για αντιπαράθεση (σωματική ή και φραστική). 

   Τέλος, παρατίθεται και ένα ενδιαφέρον σχετικό άρθρο:

http://www.fbi.gov/stats-services/publications/law-enforcement-bulletin/january-2012/the-role-of-emotion-in-predicting-violence

Πόσο γρήγορα περπατάτε;

   Είναι αλήθεια πως ο σημερινός κόσμος "τρέχει" (ή καλύτερα, περπατά) με ιλιγγιώδεις ρυθμούς. Ποιοι είναι όμως οι πιο γρήγοροι; Και πώς σχετίζεται αυτό το δεδομένο με το χαρακτήρα;

  

Έρευνα   http://deepblue.lib.umich.edu/bitstream/2027.42/67419/2/10.1177_0022022199030002003.pdf

που έγινε σε 31 χώρες, τις κατέταξε ανάλογα με την ταχύτητα βαδίσματος, ταχύτητα εξυπηρέτησης από ταχυδρομικές υπηρεσίες και ακρίβεια των ρολογιών σε δημόσιους χώρους.

1) Ελβετία, 2) Ιρλανδία, 3) Γερμανία, 4) Ιαπωνία, 5) Ιταλία, 6) Ηνωμένο Βασίλειο, 7) Σουηδία, 8) Αυστρία, 9) Ολλανδία, 10) Χονγκ Κονγκ, 11) Γαλλία, 12) Πολωνία, 13) Κόστα Ρίκα, 14) Ταϊβάν, 15) Σιγκαπούρη, 16) Ηνωμένες Πολιτείες, 17) Καναδάς, 18) Ν. Κορέα, 19) Ουγγαρία, 20) Δημοκρατία της Τσεχίας, 21) Ελλάδα, 22) Κένυα, 23) Κίνα, 24) Βουλγαρία, 25) Ρουμανία, 26) Ιορδανία, 27) Συρία, 28) Ελ Σαλβαδόρ, 29) Βραζιλία, 30) Ινδονησία, 31) Μεξικό.

  Χώρες με γρηγορότερους ρυθμούς είναι πιο ανεπτυγμένες οικονομικά, έχουν κουλτούρες που προάγουν τον ατομικισμό, ψυχρότερο κλίμα, περισσότερες καρδιοπάθειες, και μεγαλύτερα ποσοστά καπνιστών.

  Πού είναι όμως πιο πιθανό να σας βοηθήσει κάποιος αν χρειαστείτε βοήθεια; Σύμφωνα με μία άλλη έρευνα http://www2.psych.ubc.ca/~ara/Manuscripts/Levine%20et%20al%20helping.pdf , 21 πόλεις κατατάχτηκαν ως ακολούθως:

1)Ρίο ντε Τζανέιρο, Βραζιλία, 2)Σαν Χοσέ, Κόστα Ρίκα, 3)Λιλόνγκουε, Μαλάουι, 4)Καλκούτα, Ινδία, 5)Βιέννη, Αυστρία, 6)Μαδρίτη, Ισπανία, 7)Κοπεγχάγη, Δανία, 8)Σαγκάη της Κίνας, 9)Πόλη του Μεξικού, Μεξικό, 10)Σαν Σαλβαδόρ, Ελ Σαλβαδόρ, 11)Πράγα, Τσεχία, 12)Στοκχόλμη, Σουηδία, 13)Βουδαπέστη, Ουγγαρία,14)Βουκουρέστι, Ρουμανία, 15)Τελ Αβίβ, Ισραήλ, 16)Ρώμη, Ιταλία, 17)Μπανγκόκ, Ταϊλάνδη, 18)Ταϊπέι, Ταϊβάν, 19)Σόφια, Βουλγαρία, 20)Άμστερνταμ, Ολλανδία, 21)Σιγκαπούρη, Σιγκαπούρη, 22)Νέα Υόρκη, Ηνωμένες Πολιτείες, 23)Κουάλα Λουμπούρ, Μαλαισία 

  

 Οι ερευνητές κατέληξαν, πως άτομα σε πιο 'αργές' χώρες, ήταν πιο πιθανό να προστρέξουν σε βοήθεια (αν και αυτός ο συσχετισμός δεν ήταν και τόσο μεγάλος). Ακόμη, βρήκαν ότι η οικονομική ανάπτυξη είναι αντιστρόφως ανάλογη με την προθυμία για παροχή βοήθειας (ως ένα μεγάλο βαθμό). 

Μικροεκφράσεις προσώπου και μικροκινήσεις ώμου-κεφαλιού

  Στο βίντεο που ακολουθεί, γίνεται μία σύντομη, αλλά περιεκτική αναφορά στις μικροεκφράσεις προσώπου και τις μικροκινήσεις ώμου-κεφαλιού:

   Στο 02.00΄ του βίντεο βλέπουμε μία μικροέκφραση φόβου στο πρόσωπο κάποιου που κατηγορείται για φόνο, και στο 02.30΄ το ίδιο συναίσθημα.

  Στο 03.20΄ μικροκίνηση του ώμου, 03.25΄ μικροκίνηση κεφαλιού, στοιχεία τα οποία διαψεύδουν το λεκτικό μήνυμα του υποκειμένου.

 Ενδιαφέρον βίντεο, όπως και όλη η ερευνητική δραστηριότητα του καθηγητή David Matsumoto.